Blog: Vrijwilliger op een Natuurkampeerterrein

Op het knusse Natuurkampeerterrein Fort WKU is elk weekend een vrijwilliger aanwezig om kampeerders de weg te wijzen. Voor wie droomt van een eigen kampeerterrein is zo’n vrijwilligersbaan de lightversie om te ervaren hoe dat in z’n werk gaat. Voor mij zit het plezier keer op keer in hele weekenden buiten zijn, en de leuke ontmoetingen met kampeerders.

Ik heb net mijn laatste (nazomer)weekend gedraaid van dit seizoen. Zo’n weekend volgt altijd dit ritme: op vrijdag fiets ik vanuit Utrecht naar Tull en ’t Waal met een slaapzak, een boek, kleren en wat eten onder mijn snelbinders. Als ik de brug van het fort overga, beland ik in de gezellige drukte van het theehuis. Altijd een warm welkom door het team. Achter het fort stap je de rust in van het Natuurkampeerterrein. Op naar de beheerderskeet.

Welkom op het fort

Er staan twee comfortabele bedden in de keet, en ook een koelkast, kookpitje en een fijne stoel. Het is een knus verblijf dat van alle gemakken voorzien is. Als de vlag eenmaal uithangt, weten kampeerders dit startpunt ook te vinden. Dan begint mijn ‘werk’. ‘Welkom op Fort WKU! Mooie plek hè? Je kunt zelf een plekje uitzoeken bij een oranje paaltje. Hier sta je ’s ochtends in de zon. In de remise staan koelkasten die je kunt gebruiken, daar liggen ook spelletjes en als het regent kun je er schuilen. Heb je een Natuurkampeerkaart? Top!’

Ingecheckt in het boekingssysteem, afgerekend, Groen Boekje gegeven. Check.

Ductape, fleecedeken en een lege gastank

Zo door de dag heen komen mensen aanwaaien die ik op weg help. Het einde van de ochtend blijkt het optimale moment voor mijn dagelijkse taak: het poetsen van het sanitair. Dan zijn de tanden gepoetst en is de afwas gedaan. Ik check vervolgens nog het afval, de remise en loop even langs de kippen. En daarna? Van alles: van kanoverhuur tot ontbijtjes voor de volgende dag reserveren bij het theehuis. Tips voor fietsroutes en waar kun je zwemmen. En oplossingen bedenken voor een lek luchtbed (ductape blijkt te werken), een koude nazomernacht (een fleecedeken uit de keet) en een lege gastank (gelukkig is er een voorraadje in de remise). Daaromheen is het goed toeven voor de keet met uitzicht op het kampeerterrein en op de moestuin (waar ik ook wat uit mag halen, smullen!).

Bedankt voor een fijn weekend

Ik zit op de loop naar het sanitairgebouw, en het meest gedeelde is iets in de trant van ‘wat is het hier toch fijn zo’. Ja, zeg dat. Ik ben een heel weekend buiten in een prachtige omgeving. Er zijn fijne ontmoetingen met kampeerders waarmee ik favoriete Natuurkampeerterreinen uitwissel, mooie kampeerverhalen deel en soms ook levensverhalen. En wanneer zondag het merendeel van de tenten weer opgebroken wordt, we elkaar uitzwaaien en bedanken voor een fijn weekend, stap ik ook weer op de fiets naar huis. Vol kampeergeluk.

Een terrein van Reinaerde

Fort WKU is een locatie van Reinaerde. Deelnemers met een afstand tot de arbeidsmarkt bakken hier de lekkerste taarten, zorgen voor je lunch en drinken in het theehuis en daaromheen zorgt team Groen voor de rest. Zoals de uitgemaaide kampeerplekken, een weelderige moestuin (waar mee gekookt wordt in de keuken) en maken ze allerlei mooie dingen van hout. Een team begeleiders ondersteunt hen daarbij. Als vrijwilligers ontlasten wij de horeca in de weekenden, want de drukte in het theehuis en de aankomsttijd van kampeerders overlapt dikwijls.

Deze blog is geschreven door Sanne Witkamp marketing- en communicatiemedewerker van De Groene Koepel én vrijwilliger bij Fort WKU.